trudno gojące się rany domowe sposoby forum

Trudno gojące się rany a ozonoterapia. Na samym wstępie należy zaznaczyć, że często terapia ozonowa jest bardziej ekonomiczna, a więc bardziej opłacalna finansowo, niż leczenie farmakologiczne. Ozonoterapia polecana jest w przypadku trudno gojących się ran, infekcji bakteryjnych, grzybiczych oraz odleżyn. Ozonoterapia znana jest Z problemem trudno gojących ran boryka się około 20 milionów ludzi na całym świecie. Szacuje się, że w Polsce, z powodu ran przewlekłych, cierpi aż pół miliona pacjentów [1] . Grupa osób, która może doświadczyć tego schorzenia jest szeroka – są to pacjenci leżący, po operacjach chirurgicznych, a także ci zmagający się Terapia hiperbaryczna na trudno gojące się rany. Trudno gojące się rany można skutecznie leczyć tlenem hiperbarycznym. Terapia jest skuteczniejsza i tańsza niż inne metody, w dodatku cechuje się bezinwazyjnością. Dlaczego tlenoterapia działa? Między innymi z powodu, że HBOT bezpośrednio hamuje rozwój bakterii beztlenowych, a Trudno gojące się rany 15 Serce i krążenie 451 Anemia 22 Arytmia 17 przebarwienia i zmarszczki- sprawdzone sposoby na niedoskonałości skóry O nas Kontakt Na otarcia czy skaleczenia człowiek narażony jest właściwie codziennie. Nawet drobna rana, jeśli zostanie zakażona, może stać się przewlekłą i mogą trudno się goić. Dlatego poza oczyszczeniem rany warto zastosować środek do miejscowego gojenia zakażonych i niezakażonych jakim jest maść SutriHeal® Forte 10%. Mann Schreibt Aber Will Sich Nicht Treffen. Nowe produkty na rynku Polskim. Zapraszam do bardzo dobrego biznesu [ rejestracja całkowicie za darmo, też od razu otrzymasz swój własny sklep ] Oraz mojego SKLEPU i nie tylko klientów, ale również zachęcam partnerów do współpracy. CBD, (wolne od THC), ale nie w formie zwykłego olejku, a w formie micelarnej (roztworu wodnego). Co charakteryzuje produkt - ogromna wchłanialność, bo aż 98%, a produkt dostał najważniejszą nagrodę ("oskar" medyczny) na prestiżowym konkursie medycznym. Trochę o CBD, o działaniu oraz jak powstał produkt, który posiadam w sklepie i dlaczego jest wyjątkowy. W komentarzu pokażę Wam film pokazujący różnicę między olejkiem, a naszym produktem. PRODUKTY możesz zakupić w moim sklepie pod linkiem: W ludzkim mózgu, w częściach odpowiedzialnych za funkcje poznawcze, pamięć, zdolności psychomotoryczne, odczuwanie bólu czy uczucie zadowolenia, znajdują się receptory kannabinoidowe (CB1, CB2 i inne) wchodzące w skład układu endokannabinoidowego. W zależności od rodzaju substancji aktywnej, cząsteczki wchodzą w reakcje z danymi receptorami, wywołując określone reakcje. Takimi substancjami aktywnymi są naturalne, organiczne związki chemiczne z grupy kannabinoidów, występujące w konopiach np. Cannabis Indica (konopie indyjskie) – marihuana, Cannabis sativa L. (konopie siewne, przemysłowe) – hemp. Konopie zawierają ok. 480 różnych substancji, z czego ok. 100 określa się jako kannabinoidy. Przeważająca większość z nich jest pozbawiona właściwości psychoaktywnych, wiele za to wykazuje właściwości prozdrowotne. Najbardziej poznanym pośród kannabinoidów jest THC (tetrahydrokannabinol) – związek mający działanie psychoaktywne i lecznicze ale odurzający i uzależniający (podobnie jak nikotyna, alkohol, narkotyk). W konopiach siewnych zawartość THC nie przekracza 0,2% w przeliczeniu na suchą masę. W konopiach indyjskich (marihuanie) zawartość ta może dochodzić nawet do 25-30%. Obok THC głównym czynnym związkiem występującym w konopiach jest CBD(kannabidiol), który w przeciwieństwie do THC, nie powoduje odurzenia narkotycznego. Konopie siewne wytwarzają więcej CBD niż THC. Obydwa w/w kannabinoidy znalazły obecnie szerokie zastosowanie w medycynie. Od listopada 2017 roku CBD w Polsce jest legalne (przy zawartości THC Główną wadą olejków CBD jest niski stopień ich wchłaniania w ludzkim układzie trawiennym. Tylko 5-10% oleju CBD jest wchłaniane do organizmu – reszta jest niszczona w wątrobie lub kwasie żołądkowym i wydalana. Szwajcarskie Laboratorium Swiss PharmaCan opracowała i opatentowała produkt CANNABIS AQUA, składający się z trzech całkowicie naturalnych składników: - CBD (z wyselekcjonowanych konopi), - wyciągu z akacji senegalskiej jako emulgatora - wody. Produkt uzyskano wykorzystując proces micelizacji, powodujący zwiększoną rozpuszczalność w wodzie i wysoce polepszoną wchłanialność aż do 98%!!. CANNABIS AQUA 1% - zawiera w 1 kropli ok. 0,5 mg czystego, rozpuszczalnego w wodzie, całkowicie naturalnego i doskonale przyswajalnego CBD – nie zawiera THC! Wyłączność wprowadzania wyrobów na bazie produktów Szwajcarskiego Laboratorium Swiss PharmaCan uzyskała Polska firma Kannabi która w dniu 05-10-2019 roku oficjalnie zainaugurowała swoją działalność. Czego możemy się spodziewać używając CBD Na dzień dzisiejszy CBD jest substancją bardzo dobrze przebadaną. Wykazuje ona następujące właściwości i pomaga między innymi w niżej wymienionych schorzeniach: właściwości przeciwnowotworowe, działa na stany zapalne i autoimmunologiczne, neuroprotekcyjne w chorobach degeneracyjnych, łagodzi objawy stwardnienia rozsianego, potencjalnie pomocny przy schizofrenii, zmniejsza napady epilepsji, działa na stany lękowe, łagodzi ból, w tym szczególnie bóle chroniczne, pomocny w reumatoidalnym zapaleniu stawów, łagodzi nudności i zwiększa apetyt, zmniejsza ryzyko cukrzycy, zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby serca, pomaga w walce z depresją, pomocny w nieswoistym zapaleniu jelit, chroni przed bakteriami, działa protekcyjnie dla mózgu i chroni go przed poważnymi chorobami, działa pozytywnie na wzrost kości, łagodzi objawy związane z zaburzeniami ruchu (dyskineza), pomocny w bezsenności, pomaga w walce z uzależnieniami od narkotyków, opioidowych środków przeciwzapalnych oraz papierosów, łagodzi stany zapalne skóry związane z łuszczycą, działa pozytywnie na zmiany trądzikowe. Inne Ofertę Kannabi można poznać rejestrując się (bez żadnych zobowiązań) z poniższego linku: Po rejestracji jako klient można dokonać zakupów na własne potrzeby. Przy rejestracji jako partner firma wypłaca prowizje za promocję produktów. Rabaty dla klientów od 10 do 20%, rabaty dla partnerów 10-20% + 20%. Zainteresowanych proszę o kontakt też na pracapewna@ Rana utrudnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu, dlatego należy zrobić wszystko, by wspomagać jej gojenie. Ważnym elementem wsparcia może być nie tylko właściwa pielęgnacja rany, ale także to, co jemy. Z artykułu dowiesz się, jak na trudno gojące się rany może wpłynąć żywienie i jak możesz zadbać o prawidłową dietę pacjenta z ranami. Skóra ma za zadanie chronić przed wnikaniem w głąb Twojego ciała niekorzystnych czynników, takich jak bakterie czy wirusy. Rana oznacza, że ta pierwsza bariera została przerwana, w związku z czym organizm może być bardziej podatny na zakażenia. Czynniki wpływające na gojenie rany Najlepiej byłoby, gdyby rany wcale się u Ciebie nie pojawiły, ale nie każdej, niestety, da się zapobiec. Jeśli już jednak powstaną, powinieneś uczynić wszystko, by zapewnić jak najszybsze ich gojenie. Przede wszystkim zastanów się, czy nie występują u Ciebie czynniki, które mogą opóźniać gojenie ran czy nawet je uniemożliwiać. jednocześnie występują u Ciebie pewne choroby, np. cukrzyca czy nowotwory złośliwe przyjmujesz leki, np. sterydowe lub immunosupresyjne jesteś w zaawansowanym wieku zmagasz się ze stresem cierpisz na niedożywienie lub niedobory składników odżywczych Nie na wszystko masz wpływ – nie zawsze możesz ograniczyć stres, wyleczyć chorobę czy przestać przyjmować leki. Jeśli zmagasz się z raną, szczególnie przewlekłą, zwróć jednak koniecznie uwagę na sposób żywienia. Sposób żywienia jest niezbędnym składnikiem kompleksowej opieki nad osobą z Badania udowadniają, że odpowiednia dieta po operacji, może mieć, bardzo istotny wpływ na szybsze zagojenie rany chirurgicznej Dieta a gojenie rany Pewnie nawet nie zastanawiałeś się, jak skomplikowany jest proces gojenia rany – w Twoim organizmie musi powstać wiele nowych białek, zadziałać musi wiele substancji ( enzymów) i od podstaw zbudowane muszą zostać liczne nowe komórki. Wymaga to sporych nakładów energii, a dodatkowo w okolicy rany muszą się znaleźć niezbędne substancje budulcowe. Energia Węglowodany, które znajdziesz głównie w przetworach zbożowych i owocach oraz dobre tłuszcze (np. z olejów roślinnych, orzechów, pestek, nasion) dostarczą niezbędnej energii. Białko Białko pełni w organizmie funkcje budulcowe. Kiedy zmagasz się z raną, zapotrzebowanie na nie znacznie wzrasta. W diecie uwzględniaj większą ilość produktów wysokobiałkowych, szczególnie pochodzenia zwierzęcego, jak: mięso, ryby, jaja, przetwory mleczne. Dostarczą Ci one pełnowartościowego białka, które najlepiej może zostać wykorzystane przez Twój organizm. Osoba o masie ciała 70 kg, u której wystąpiła odleżyna może każdego dnia potrzebować nawet 105 g białka Nukleotydy i arginina Rana osłabia ochronę organizmu przed czynnikami zewnętrznymi, a w badaniach zaobserwowano, że nukleotydy i arginina mogą korzystnie wpływać na układ Kwasy tłuszczowe omega-3 Rana często wiąże się z powstawaniem stanu zapalnego, a kwasy tłuszczowe omega-3 wykazują działanie Kwasy tłuszczowe omega-3: DHA i EPA zawarte są głównie w tłustych rybach morskich, jak łosoś, śledź czy makrela. Witamina C Witamina C korzystnie wpływa na funkcjonowanie układu odpornościowego. Witamina C w dużych ilościach występuje w surowych warzywach i owocach (np. papryka, nać pietruszki, brokuły, porzeczki, truskawki) Witaminy z grupy B Przeciwutleniacze witamina A, zawarta w marchwi , natce pietruszki, szczypiorku, papryce, morelach witamina E, której źródłem są oleje roślinne i orzechy Ile białka i energii potrzebujesz, jeśli zmagasz się z raną? Jeśli występują u Ciebie trudno gojące się rany, a obawiasz się, że możesz nie dostarczać swojemu organizmowi odpowiednich ilości energii, białka i pozostałych ważnych składników odżywczych, rozważ włączenie do diety preparatów odżywczych dobranych indywidualnie do Twoich potrzeb. U osób, które zmagają się z ranami korzystne mogą być preparaty odżywcze wysokobiałkowe, np. Resource Protein lub wysokoenergetyczne np. Resource Pamiętaj, że powyższe preparaty należy stosować pod kontrolą lekarza. Immunożywienie - tak określane są preparaty odżywcze zawierające argininę, kwasy tłuszczowe omega-3 oraz nukleotydy, czyli składniki istotne dla pacjentów z trudno gojącymi się ranami. Tylko jeden preparat odżywczy zawiera te wszystkie 3 składniki. To doustna kompletna dieta w płynie Impact Oral. Zmagasz się z odleżyną? Korzystne może być u Ciebie przyjmowanie 1-2 opakowań Impact Oral dziennie aż do momentu zagojenia rany. Pamiętaj, że zarówno produkty z linii Resource jak i Impact Oral powinny być stosowane pod kontrolą lekarza. Ten tekst przeczytasz w 5 min.„Kiedy ranę długo się leczy, a zwłaszcza jeżeli w trakcie dochodzi do komplikacji, wsparcie bliskich ma ogromne znaczenie. Myślę, że gdybym nie miała u swojego boku rodziny, poddałabym się i nie wyleczyła rany” – mówi w rozmowie z Forum Leczenia Ran Jolanta Kowal, która przez niemal 3 lata zmagała się z ranami na tle owrzodzenia limfatycznego. Karolina Rybkowska, Forum Leczenia Ran: Na początku chciałabym zapytać, jak długo zmaga się Pani z owrzodzeniem limfatycznym, kiedy po raz pierwszy pojawiły się rany związane z tym schorzeniem? Jolanta Kowal: – Z owrzodzeniem limfatycznym borykam się od około 15 lat. W sierpniu 2019 r., w czasie największych upałów zajmowałam się pracami w ogrodzie, kiedy komar ugryzł mnie w łydkę. Na początku pojawił się świąd. Wiedziałam, że muszę szczególnie uważać na to miejsce. Starałam się drapać ślad po ugryzieniu delikatnie, zewnętrzną stroną paznokcia, by nie podrażnić skóry. Mimo to naskórek w miejscu ugryzienia komara został widocznie naruszony. Z rany zaczął sączyć się płyn surowiczy, a następnie obrażenie coraz bardziej się powiększało i pogłębiało. Rana zaczęła się niepozornie. Nie spodziewałam się, że ugryzienie komara poskutkuje tak rozległą raną, a jej leczenie potrwa tyle czasu. Czy w związku z pojawieniem się tej rany zwróciła się Pani do specjalisty – lekarza bądź pielęgniarki? – Na początku próbowałam leczyć się samodzielnie. Wtedy jeszcze nie wyglądało to tak groźnie. Kupowałam opatrunki w aptece i przeglądałam w internecie dostępne rozwiązania. Gdy te działania nie przyniosły efektu, postanowiłam zwrócić się do dermatologa, ale niestety nie przyniosło to efektu. Rana wciąż nie chciała się goić, wciąż sączył się z niej płyn surowiczy, z dnia na dzień było go coraz więcej. Opatrunek nie wystarczał już na jeden dzień, a gdy obciążałam nogę podczas chodzenia, zdarzało się, że materiał opatrunku przesiąkał. Zdałam sobie sprawę, że może to być niebezpieczne dla mojego zdrowia. Postanowiłam zwrócić się z problemem do pielęgniarki. W październiku 2019 r., 2 miesiące po ugryzieniu komara, skontaktowałam się z Magdaleną Mróz, z której usług korzystałam w przeciągu całego procesu leczenia rany. Jak ocenia Pani pomoc pielęgniarki, do której się Pani zgłosiła? – Pomoc pielęgniarki okazała się ogromnym wsparciem i była niezwykle istotna w procesie leczenia rany. Przede wszystkim doceniam zaangażowanie Pani Magdy w leczenie. Przez cały okres, kiedy zmagałam się z raną, byłam w stałym kontakcie z pielęgniarką. Mogłam do niej dzwonić z każdym problemem, udzielała mi konsultacji i zaleceń. Ponadto była zaangażowana w opiekę, interweniowała w nagłych sytuacjach i zalecała odpowiednie badania. Pani Magdalena jest świetną specjalistką. Ponadto jest osobą troskliwą i empatyczną. To dzięki niej udało mi się wyleczyć ranę. Wspomniała Pani o nagłych sytuacjach w związku z leczeniem rany. Czy pojawiały się poważne komplikacje? – Leczenie mojej rany trwało naprawdę bardzo długo. Codziennie przez 3 lata musiałam o nią dbać i ją pielęgnować. Czasem było lżej, czasem gorzej. Gdy już wydawało się, że rana jest praktycznie wyleczona, pojawiło się zakażenie. Miałam gorączkę sięgającą 40 st. C. Na początku myślałam, że zakaziłam się koronawirusem. Mąż w obawie o moje zdrowie wezwał karetkę. Ratownik uznał, że mogło dojść do zakażenia rany. Ta myśl nawet nie przeszła mi przez głowę, ponieważ miałam opiekę specjalisty wysokiej klasy, opatrunki z najwyższej półki, a rana nie wywoływała silnego bólu. Niestety okazało się, że doszło do infekcji bakteryjnej. W związku z tym leczenie jeszcze bardziej się opóźniło i skomplikowało proces gojenia. Na szczęście, dzięki wsparciu pielęgniarki, infekcję udało się pokonać. Proces gojenia rany. Zdjęcia udostępnione przez mgr Magdalenę Mróz, pielęgniarkę, która prowadziła leczenie. Czy w przeciągu tych 3 lat mogła Pani liczyć na wsparcie ze strony bliskiej osoby? Kto na co dzień pomagał Pani w pielęgnacji i opatrywaniu rany? – Mam to szczęście, że otaczam się naprawdę ciepłymi i empatycznymi ludźmi. Moja najbliższa rodzina jest sobie bardzo oddana, pomagamy sobie wzajemnie w każdej sytuacji i zawsze możemy na siebie liczyć. Rana pojawiła się z tyłu łydki, więc miałam ogromne trudności, by opatrywać obrażenie samodzielnie. Wiedziałam, że w tej sytuacji mogę liczyć na moich bliskich. Osobą, która codziennie się mną zajmowała, był mój mąż. Konsekwentnie zmieniał mi opatrunki i pielęgnował ranę. Został wcześniej przeszkolony przez pielęgniarkę, więc wiedział, jak opiekować się moją raną. Mój mąż jest osobą bardzo wrażliwą, dlatego z początku zajmował się mną z dużą delikatnością i ostrożnością. Nie chciał sprawiać mi bólu. Ja jednak wiedziałam, że oczyszczanie rany będzie bolało i nie da się tego uniknąć. Często zaciskałam zęby i prosiłam męża, żeby nie zważał na to, że mnie boli, tylko robił to, co trzeba. Z czasem obydwoje przyzwyczailiśmy się do tego procesu, a z dnia nadzień szło nam to coraz sprawniej. Trwało to w końcu 3 lata. Ta sytuacja udowodniła mi, że mogę liczyć na mojego męża w każdej sytuacji. Do dziś pomaga mi w dbaniu o zdrowie. Wciąż muszę pilnować, by nie doszło do powstania rany w miejscu, gdzie mam obrzęknięte nogi. Codziennie rano, przed swoją pracą, mąż pomaga mi z zakładaniem pończoch przeciw żylakom, które są bardzo obcisłe i trudno je założyć. Czy rodzina wspierała Panią także emocjonalnie? – Miałam zapewnione wsparcie emocjonalne zarówno ze strony męża, jak i dzieci. Kiedy ranę długo się leczy, a zwłaszcza jeżeli w trakcie dochodzi do komplikacji, wsparcie bliskich ma ogromne znaczenie. Myślę, że gdybym nie miała u swojego boku rodziny, poddałabym się i nie wyleczyła rany. Miałam momenty załamania, myślałam, że leczenie będzie ciągnęło się w nieskończoność. Przychodziły do głowy myśli, że konieczna będzie amputacja, bo stan rany długo się nie poprawiał. Właśnie w takich momentach bliscy pomagali mi myśleć pozytywnie, wierzyć w to, że uda mi się wyleczyć. Bardzo doceniam wsparcie, które otrzymałam od najbliższych. Jak wyglądało wówczas Pani codzienne życie? Zmieniły się role w obowiązkach domowych? Czy nie miała pani poczucia, że jest Pani z powodu rany ciężarem dla bliskich? – Nie, absolutnie nie miałam poczucia, że jestem dla rodziny ciężarem. Rana nie budziła negatywnych odczuć wśród moich bliskich, a ja nie czułam w związku z tym żadnego wstydu. W wielu kwestiach byłam samodzielna, nie miałam problemów z poruszaniem się czy z higieną. W momentach, kiedy stan rany się pogarszał, byłam jednak zmuszona, by odłożyć na bok domowe obowiązki. Często przejmowali je mąż bądź córka. Radziliśmy sobie na różne sposoby. Gdy nie byłam w stanie ugotować obiadu, robiliśmy kanapki albo zamawialiśmy pizzę. Mąż i dzieci nie mieli do mnie pretensji. Działaliśmy jak zgrany zespół. Czy poza rodziną również miała Pani zapewnione wsparcie? Jak znajomi reagowali na ranę? – Mam koleżanki, kuzynki i dalszą rodzinę, z którymi jestem w stałym kontakcie. Wszyscy bardzo się o mnie martwili, często dostawałam od nich telefony z pytaniami o samopoczucie. Do dziś przestrzegają mnie, żebym uważała na komary. To bardzo budujące wsparcie i cieszę się, że mogłam otwarcie porozmawiać o swoich problemach ze znajomymi. To jednak zupełnie co innego, niż najbliższa rodzina, która jest przy mnie codziennie i bezpośrednio wspiera mnie w walce o zdrowie. Czy ranę udało się już całkowicie wyleczyć? – Tak. W lutym 2021 r. rana została całkowicie wyleczona. Sukces tego długotrwałego procesu leczenia, opatrywania i pielęgnacji zawdzięczam przede wszystkim mojej najbliższej rodzinie i profesjonalnej opiece pielęgniarskiej. Przez 3 lata leczenia rany mogłam zwrócić się z każdym problemem do bliskich i pani Magdaleny. Nigdy nie zostałam z raną sama, zawsze ktoś z sercem opiekował się mną i dbał o mój stan zdrowia – zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Wiosna to czas, kiedy warto zadbać o organizm, który w okresie zimowym na skutek monotonnej, ubogiej w warzywa i owoce diety mógł nie otrzymywać odpowiedniej ilości witamin i składników mineralnych. Jest to szczególnie ważne, jeśli dokuczają nam trudno gojące się rany lub wybieramy się na planowaną operację. Poniżej znajdziesz informacje, jakie składniki odżywcze są kluczowe w procesie gojenia ran. Kiedy rana zaczyna się goić? Już w momencie jej powstania. Oczywiście cały proces regeneracji składa się z kilku etapów i może trwać od kilku dni do nawet kilku lat. Jak szybko zagoi się nasza rana? Nie ma na to pytanie jednej odpowiedzi. Zależy to od wielu czynników, takich jak nasz wiek, stan zdrowia, sposób w jaki pielęgnujemy ranę, a także od tego, czy przyjmujemy leki bądź cierpimy na choroby wpływające na gojenie ran, np. cukrzycę. Na szybkość gojenia rany wpływa także to, jak się odżywiamy, a na ten element mamy znaczny wpływ. Nasz jadłospis jest tak ważny, ponieważ to z żywnością musimy dostarczyć sobie wszystkich składników, których nasze ciało potrzebuje do regeneracji. Jeśli nasze menu jest ubogie, dokucza nam brak apetytu, jemy mało, a masa ciała zmniejsza się, możemy być zagrożeni niedoborami i niedożywieniem. Osłabiony organizm jest z kolei narażony nie tylko na spowolnienie procesów gojenia, ale także na powstawanie ran przewlekłych. Swojej diecie warto przyjrzeć się także przed planowanym zabiegiem chirurgicznym – tak, aby zrobić wszystko by nie pojawiły się trudno gojące się rany po operacji. Białko na trudno gojące się rany Podstawowym składnikiem, którego potrzebuje organizm człowieka do regeneracji swoich tkanek jest białko, stanowiące główny materiał budulcowy. Jest ono konieczne także do prawidłowego działania układu odpornościowego. Z tej przyczyny osoby zmagające się z odleżyną, a także osoby w okresie okołooperacyjnym, powinny zwiększyć ilość białka w swojej diecie. Jego dobrym źródłem są jaja, chude mięso, ryby, a także mleko i produkty mleczne. Ponadto nasiona roślin strączkowych, kasze i orzechy. Nie może ich zatem zabraknąć w codziennym jadłospisie. Rany trudno gojące się, a witaminy i składniki mineralne Na proces gojenia ran wpływają także witaminy, witamina C niezbędna w syntezie kolagenu i funkcjonowaniu układu odpornościowego, a także witamina E pełniąca rolę przeciwutleniacza. Źródłem witaminy C są owoce i warzywa, a szczególnie pomidory, czerwona papryka, truskawki, natka pietruszki i czarna porzeczka. Witaminę E można znaleźć natomiast w olejach roślinnych i orzechach. Orzechy, obok mięsa i produktów pełnoziarnistych, to także źródło cynku niezbędnego w procesie tworzenia białek organizmu człowieka, a tym samym gojenia rany. Obok białka, witamin i składników mineralnych w walce z trudno gojącą raną pomocne będą również kwasy tłuszczowe omega-3, które wykazują działanie przeciwzapalne. Ich źródłem są ryby, a także oleje roślinne (np. lniany, rzepakowy), a także orzechy (np. włoskie). Kiedy potrzebne jest dodatkowe wsparcie U osób niedożywionych lub zagrożonych niedożywieniem w okresie okołooperacyjnym czy zmagających się z trudno gojącą raną, tradycyjna dieta może okazać się niestety niewystarczająca, aby zaspokoić potrzeby ich organizmu związane z regeneracją. W tych przypadkach warto przedyskutować z lekarzem możliwość wprowadzenia do diety doustnych preparatów odżywczych. Powinny one dostarczać cennego białka, a jeśli to możliwe także immunoskładników takich jak arginina, nukleotydy i kwasy tłuszczowe omega-3. Preparaty tego typu (np. Impact Oral) są polecane przez Europejskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego i Metabolizmu (ESPEN) w okresie okołooperacyjnym przy dużych zabiegach chirurgicznych z powodu nowotworu. Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Impact Oral: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia lub ryzyku niedożywienia u pacjentów chirurgicznych w okresie okołooperacyjnym. Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego. Mogą także skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Do najczęstszych powikłań związanych z ranami pooperacyjnymi zalicza się: infekcję ran, rozejście się brzegów rany oraz powstanie nieprawidłowej tkanki bliznowatej. Wymienia się wiele czynników związanych z pacjentem i samym zabiegiem operacyjnym wpływających na proces gojenia. Należy podkreślić, że proces pielęgnacji rany i zapobiegania powikłaniom rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania odpowiedniego dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. W okresie pooperacyjnym kluczowa jest rola antyseptyki, prawidłowej pielęgnacji rany i stosowania odpowiednich opatrunków i preparatów. W przypadku nieprawidłowego gojenia się rany istotna jest szybka diagnostyka i w razie potrzeby wdrożenie odpowiedniego leczenia. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. R e k l a m aPOLECAMY Gojenie rany można zdefiniować jako szereg procesów, w wyniku których dochodzi do zagojenia/regeneracji narządu lub tkanki wynikającego z choroby lub urazu. Każda ingerencja chirurgiczna związana jest z jatrogennym uszkodzeniem tkanek, a w związku z tym z następującymi później procesami gojenia. Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego oraz mogą skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Są również problemem z punktu widzenia ekonomicznych obciążeń dla szpitala i systemu opieki zdrowotnej [1]. Do ran trudno gojących się zaliczają się rany, które nie goją się w wyniku rychłozrostu lub poprzez ziarninowanie, a w procesie gojenia występują powikłania powodujące opóźnienie lub uniemożliwienie gojenia się rany. Do najczęściej występujących powikłań związanych z gojeniem się ran zaliczają się infekcje, rozejście się rany oraz powstanie nieprawidłowych blizn. Istnieje wiele czynników związanych z pacjentem oraz niezależnych od pacjenta, które istotnie wpływają na procesy gojenia się ran pooperacyjnych. Jedną z istotnych przyczyn opóźnienia gojenia ran są czynniki mikrobiologiczne. Prawidłowa pielęgnacja rany, szczególnie w okresie pooperacyjnym, jest kluczowa dla prawidłowego gojenia [2, 3]. Dokładny opis czynników ryzyka wpływających na powikłane gojenie się ran zostanie przedstawiony w dalszej części artykułu. Najczęściej występujące objawy związane z gojeniem się ran pooperacyjnych to miejscowy stan zapalny prezentujący się w postaci bólu, obrzęku, zaczerwienienia oraz zwiększonego ucieplenia. W przypadku miejscowej lokalizacji zmian, krótkiego okresu trwania oraz braku reakcji ogólnoustrojowej nie są one niepokojące. Stanowią naturalny element zachodzących procesów gojenia. Jeśli wyżej wspomniane objawy nie ustępują po kilku dniach, współistnieje wysoka gorączka i pojawiają się objawy ogólnoustrojowe, można podejrzewać wczesną infekcję miejsca operowanego. Należy także zwracać uwagę na obecność i charakter ewentualnego wycieku treści z rany. Wymaga to wdrożenia rozszerzonej diagnostyki oraz leczenia.\ Fizjologia gojenia się rany Wyróżnia się trzy główne fazy gojenia ran: fazę zapalną, proliferacji oraz remodelingu. Część autorów wymienia także fazy naskórkowania, angiogenezy oraz formowania się blizny [4]. Faza zapalna powstaje na skutek uszkodzenia naczyń krwionośnych, aktywacji kaskady krzepnięcia oraz napływu różnych komórek uczestniczących w procesach gojenia [5]. Zalicza się do nich leukocyty, cytokiny i chemokiny. Po ok. 4–5 dniach od uszkodzenia rozpoczyna się faza proliferacji. Ważną pulą komórek odpowiedzialną za przejście z fazy zapalnej do proliferacyjnej są makrofagi [4]. W fazie proliferacyjnej kluczową rolę odgrywają fibroblasty, które zastępują fibrynę włóknami kolagenowymi. Kolejnym etapem jest naskórkowanie, które zgodnie z szacunkami u człowieka odpowiada za zamknięcie ok. 80% rany [4]. Faza remodelingu obserwowana jest po ok. 3 tygodniach od urazu tkanek. Charakteryzuje się zamknięciem naczyń krwionośnych, zmniejszeniem liczby fibroblastów w porównaniu do poprzednich etapów oraz wzmacnianiem struktury włókien kolagenowych. Procesy produkcji i degradacji kolagenu oraz formowanie ostatecznej blizny mogą trwać nawet do 6 miesięcy od urazu. Kolagen typu III jest głównym typem kolagenu występującym w gojących się ranach. W ostatecznie uformowanej bliźnie nie są obecne elastyczne włókna kolagenowe, co może tłumaczyć brak elastyczności blizn [5]. Zgodnie z danymi za powstawanie blizn hipertroficznych oraz keloidów odpowiada nadmierne gromadzenie się kolagenu. W bliźnie hipertroficznej stosunek włókien kolagenowych jest ok. trzch razy wyższy niż w zdrowej skórze, natomiast w keloidzie może być aż o 20 razy wyższy [6]. Czynniki wpływające na gojenie się rany Wiele czynników wpływa na proces gojenia się rany. Czynniki ryzyka wystąpienia powikłań można podzielić na związane z pacjentem, z samym zabiegiem operacyjnym oraz mieszane. Wśród czynników związanych z pacjentem wymienia się głównie choroby przewlekłe a priori negatywnie wpływające na gojenie, takie jak cukrzyca czy niedożywienie. Istotna jest także współpraca pacjenta i stosowanie się do zaleceń dotyczących pielęgnacji rany. Czynniki związane z zabiegiem operacyjnym to lokalizacja rany (słabe ukrwienie okolicy operowanej skutecznie opóźnia procesy gojenia), prawidłowa aseptyka przy zabiegu, odpowiednia profilaktyka antybiotykowa. Sposób chirurgicznego zamknięcia rany jest uzależniony od wielu czynników. Wśród najważniejszych wymienia się lokalizację rany, rodzaj operacji, ryzyko infekcji oraz prawdopodobieństwo powstawania zbiorników płynowych. Do czynników okołooperacyjnych wpływających na gojenie się ran zalicza się: rodzaj cięcia, utrzymanie prawidłowej hemostazy śródoperacyjnej oraz ścisłe przestrzeganie zasad antyseptyki. Istotne jest stosowanie dostępów operacyjnych redukujących napięcie tkanek [7]. Sugeruje się wykonywanie cięcia skórnego wzdłuż linii zmniejszonego napięcia, tj. linii Langera lub linii zmniejszonego napięcia skórnego. Nieprawidłowe nacięcia skóry są jedną z przyczyn powstawania blizn hipertroficznych i keloidów. Istotnym czynnikiem rokowniczym co do późniejszego prowadzenia ran jest technika operacyjna. Wskazane jest kierowanie się zasadą 5A, tj.: zachowanie aseptyki (asepsis), unikanie nadmiernego napięcia (absence of tension), prawidłowe zbliżenie brzegów rany (accurate approximation), unikanie ostrych krawędzi (avoidance of raw surface), atraumatyczne zszycie rany (atraumatic tissue handling). Podczas zszywania rany należy pamiętać, że szwy skórne mają zbliżyć brzegi rany do siebie bez wytwarzania nadmiernego napięcia w obrębie brzegów ran [7]. Do czynników związanych z pacjentem w aspekcie rokowania gojenia się rany zalicza się wiek, przynależność etniczną, lokalizację rany i mechanizm urazu [8]. W przypadku obecności chorób współistniejących u chorych z trudno gojącą się raną istotnym elementem terapii jest odpowiednia kontrola choroby podstawowej. U pacjentów z cukrzycą należy dążyć do utrzymania prawidłowej glikemii. U chorych niedożywionych, w szczególności z niedoborami białkowymi, ważna jest suplementacja składników odżywczych. Należy podkreślić, że kluczem do uzyskania prawidłowo zagojonej rany jest odpowiednie postępowanie z nią w okresie okołooperacyjnym i bezpośrednim pooperacyjnym. Poza stosowaniem optymalnej techniki operacyjnej istotne jest zmniejszanie napięcia tkanek i skóry okolicy rany oraz utrzymanie odpowiedniego nawodnienia tkanek. Najczęstsze powikłania w gojeniu się ran pooperacyjnych Infekcje ran pooperacyjnych Jednym z najcięższych powikłań są infekcje ran pooperacyjnych. Większość ran, zarówno przewlekłych, ostrych urazowych, jak i operacyjnych, jest w pewnym stopniu zanieczyszczona mikrobiologicznie. W zależności od zaawansowania kontaminacji, mogą pojawiać się powikłania, takie jak opóźnione gojenie, rozwój miejscowej lub ogólnoustrojowej infekcji, w skrajnych przypadkach powikłanej sepsą. W chirurgii ogólnej i orto- pedycznej standardowo stosowana jest profilaktyka okołooperacyjna antybiotykowa. Najczęściej stosuje się cefalosporyny II generacji. W wyjątkowych przypadkach (uczulenia) można stosować wankomycynę lub inne antybiotyki. W przypadku infekcji rany pooperacyjnej istotne jest pobranie posiewu przed włączeniem odpowiedniego leczenia w celu uzyskania drobnoustroju oraz leczenie zgodnie z wynikiem antybiogramu. W zależności od drobnoustroju, rozległości rany i stanu ogólnego pacjenta można stosować antybiotykoterapię doustną lub dożylną. Rozejście się rany pooperacyjnej Kolejnym powikłaniem jest rozejście się rany. W przypadku, gdy dotyczy ono powierzchownych warstw, takich jak skóra czy tkanka podskórna, zazwyczaj skutecznym postępowaniem jest chirurgiczne opracowanie rany – oczyszczenie jej z tkanek martwiczych i ponowne zbliżenie do siebie brzegów rany szwami. Powikłanie to jest szczególnie niebezpieczne w przypadku rozejścia się tkanek położonych głęboko, np. przy zespoleniach pętli jelitowych czy naczyń. Jeśli wystąpi, konieczne może być wykonanie operacji rewizyjnej na bloku operacyjnym i ponowne zespolenie. Nieprawidłowo wygojone rany – blizny hipertroficzne, keloidy Blizna może być źródłem problemów natury estetycznej, ale także fizykalnej, psychologicznej oraz socjologicznej [9]. Wśród objawów klinicznych wymienia się zwiększone napięcie przylegających tkanek, sztywność, przewlekłe dolegliwości bólowe, swędzenie oraz uczucie tkliwości [9, 10]. Do problemów natury psychologiczno-socjologicznej należy obniżenie własnej samooceny. Nieestetyczne blizny często mogą powodować dyskryminację przez otoczenie, co wtórnie prowadzi do zaniechania codziennych aktywności, depresji czy stanów lękowych [9]. Do najczęściej występujących niekorzystnych następstw formowania się tkanki bliznowatej zalicza się blizny atroficzne, hipertroficzne oraz keloidy [11]. Do powstania blizny mogą predysponować czynniki genetyczne, ale także nieprawidłowa pielęgnacja rany w okresie pooperacyjnym. Pielęgnacja rany pooperacyjnej W procesie leczenia ran kluczowe są pierwsze dni po operacji i prawidłowa pielęgnacja. Poprzez prawidłową pielęgnację rozumie się częstą zmianę opatrunków (co 1–2 dni), w razie potrzeby oczyszczanie rany oraz stosowanie antyseptyki. Obecnie dostępnych jest wiele środków antyseptycznych. Do zalet miejscowego stosowania środków antyseptycznych zaliczają się: wysoka skuteczność miejscowa, niewielki stopień działań i powikłań ogólnoustrojowych oraz niskie ryzyko rozwijania się oporności drobnoustrojów na stosowane środki [12]. Zgodnie z definicją środki antyseptyczne mają potencjał do zabijania, hamowania proliferacji i zmniejszania liczby mikroorganizmów [13]. Rodzaj zastosowanego środka antyseptycznego powinien być dostosowany do etapu gojenia się rany oraz jej charakteru. Każda zmiana opatrunku powinna odbywać się z zachowaniem podstawowych zasad antyseptyki. Po dwóch tygodniach leczenia, w przypadku braku efektu terapeutycznego, należy rozważyć zmianę środków antyseptycznych i stosowanych opatrunków [14]. Poza antyseptykami kluczowymi w procesie oczyszczania rany dostępnych jest wiele opatrunków i środków wspomagających i stymulujących prawidłowe gojenie się ran pooperacyjnych. Szerokie zastosowanie znajdują preparaty silikonowe, opatrunki z jonami srebra, hydrożele. Zgodnie z piśmiennictwem preparaty silikonowe są szczególnie polecane w przypadku leczenia i profilaktyki powstawania nieprawidłowych blizn pooperacyjnych [15]. Zastosowanie znajdują także liczne preparaty pochodzenia naturalnego, takie jak rafinowana żywica świerku norweskiego [16]. Zgodnie z danymi ma ona szerokie działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, a jej mechanizm działania polega głównie na hamowaniu IL-1β (interleukina 1 beta), MMP-3 (matrix metalloproteinase-3) oraz TNF (tumor necrosis factor α) [16–18]. Wyciąg z rafinowanej żywicy świerku norweskiego znajduje zastosowanie w przypadku leczenia ran pooperacyjnych, ale także ostrych urazowych, przewlekłych oraz owrzodzeń [16]. W przypadku pojawiania się tkanek martwiczych wskazane jest wykonywanie nekrektomii przez chirurga. Tylko żywa, unaczyniona tkanka rokuje prawidłowym zagojeniem się. Niektóre trudno gojące się rany ze stałym wyciekiem treści, np. ropnej, wymagają założenia opatrunków podciśnieniowych typu VAC. Podsumowanie Odpowiednie leczenie ran i profilaktyka ich wystąpienia jest istotnym wyzwaniem współczesnej medycyny. Nieprawidłowo zagojone rany stanowią problem dla lekarza i pacjenta. Obecnie dostępnych jest wiele środków ułatwiających prowadzenie skutecznego leczenia i pielęgnacji ran pooperacyjnych. Zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu istotna jest rola antyseptyki, w związku z czym stosowanie preparatów antyseptycznych należy rozważyć w przypadku pielęgnacji każdej rany. Warto podkreślić, że proces pielęgnacji rany rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. Istotne jest kompleksowe podejście do ran pooperacyjnych poprzez prawidłową ich pielęgnację, oczyszczanie, a w razie konieczności reoperację czy antybiotykoterapię. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą być zagrożeniem dla życia pacjenta. Piśmiennictwo Kerr A., Guest Vowden P. i wsp. NHS generic project: response from the wound care community. Br J Nurs. 2015: 24 (22): 1150–5. Vermeulen H., Westerbos Ubbink Benefit and harm of iodine in wound care: a systematic review. J Hosp Infect. 2010: 76 (3): 191–9. Gottrup F., Apelqvist J., Bjansholt T. i wsp. Antimicrobials and Non-healing Wounds Evidence, controversies and suggestions. J Wound Care. 2013: 22 (Suppl): S1–S92. Sorg H., Tilkorn Hager S. i wsp. Skin Wound Healing: An Update on the Current Knowledge and Concepts. Eur Surg Res. 2017: 58 (1–2): 81–94. Son D., Harijan A. Overview of surgical scar prevention and management. J Korean Med Sci. 2014: 29 (6): 751–7. Tejiram S., Zhang J., Travis i wsp. Compression therapy affects collagen type balance in hypertrophic scar. J Surg Res. 2016: 201 (2): 299–305. Larson Longaker Lorenz Scarless fetal wound healing: a basic science review. Plast Reconstr Surg. 2010; 126 (4): 1172–80. Ibrahim A., Chalhoub 5-fu for problematic scarring: a review of the literature. Ann Burns Fire Disasters. 2018: 31 (2): 133–7. Monstrey S., Middelkoop E., Vranckx i wsp. Updated scar management practical guidelines: non-invasive and invasive measures. J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2014: 67 (8): 1017–25. Van Loey Bremer M., Faber i wsp. Itching following burns: epidemiology and predictors. Br J Dermatol. 2008: 158 (1): 95–100. Lupton Alster Laser scar revision. Dermatol Clin. 2002: 20 (1): 55–65. Punjataewakupt A., Napavichayanun S., Aramwit P. The downside of antimicrobial agents for wound healing. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2019: 38 (1): 39–54. Atiyeh Dibo Hayek Wound cleansing, topical antiseptics and wound healing. Int Wound J. 2009: 6 (6): 420–30. Kramer A., Dissemond J., Kim S. i wsp. Consensus on Wound Antisepsis: Update 2018. Skin Pharmacol Physiol. 2018: 31 (1): 28–58. Mustoe Evolution of silicone therapy and mechanism of action in scar management. Aesthetic Plast Surg. 2008: 32 (1): 82–92. Jokinen Sipponen A. Refined Spruce Resin to Treat Chronic Wounds: Rebirth of an Old Folkloristic Therapy. Adv Wound Care (New Rochelle). 2016: 5 (5): 198–207. Sipponen A., Laitinen K. Antimicrobial properties of natural coniferous rosin in the European Pharmacopoeia challenge test. APMIS. 2011: 119 (10): 720–4. Rautio M., Sipponen A., Lohi J. i wsp. In vitro fungistatic effects of natural coniferous resin from Norway spruce (Picea abies). Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012: 31 (8): 1783–9.

trudno gojące się rany domowe sposoby forum